Gady. Niebezpiecznie blisko, śliska skóra pokryta łuskami, beznogie, wijące się ciało, śmiercionośny jad. Rozdwojony język ukryty w szczęce, otwartej szeroko jak okno. Hapsssss. I już Cię nie ma.
Ssssss.
Moje węże syczą do mnie różne hissssstorie.
Opowiadają, zatruwają mi ssserce i życie.
Boa. Przychodzi i mówi: patrz, jaki ekssspert. Ty nic przy nim nie umiesz. Wygłupiasz się i tyle z tego będzie. Wyjdzie na jaw, że do niczego się nie nadajesz.
Boa – dusiciel. Krępuje moje ciało, moje ruchy, moje słowa. Potykam się o własne nogi, o własne myśli – w przerażeniu, że nic nie potrafię. Że inni to lepiej. Nie jestem w stanie wykrztusić z siebie nic lub się jąkam. Boa – z nim najczęściej tańczę.
Kobra. Podnosi pysk do góry i balansuje na swojej szyi. Atakuje swoja ofiarę plując jadem prosto w jej oczy. Sycząc przy tym: za mało się sssstarasz, popraw. Ssssłabe to. Posssstaraj się bardziej. I tak kobra jest w stanie wić się wokół mnie, nieustannie. Do upadłego będę udosssskonalać to co dobre. Nad tym tekstem ile już pracuję? Ma być po misssstrzowsku – szepcze do ucha.
Grzechotnik górski. Zatruwa swoim jadem krew, tak, że ona nie krzepnie. Ofiara wykrwawia się na śmierć. Grzechotnik wewnętrzny – pilnuje bym nie odpoczywała. Bez pracy nie ma kołaczy – chce mnie chyba zamordować przez zmęczenie, wyczerpanie. Ssssukcesss przyjdzie tylko dzięki nieprzerwanemu działaniu.
Zaskroniec. Nasz polski, niejadowity reprezentant gatunku. Charakterystyczne żółte plamy za skroniami. Przypomina mi o tym co ja mam za uszami:). “Jak mogłaś tak posssstąpić, niesssspełna rozumu – popełniłaś błąd, to niewybaczalne”. Cofa mnie do przeszłości, i nie może puścić – to trochę więcej niż poczucie winy, to krytyka mojego jessstestwa w przeszłości. ”Byłaś i jesteś do kitu”
Pyton tygrysi. Najłagodniejszy z węży, najczęściej wybierany do hodowli. Brrrr. Patrzyłby na mnie przez szybę terrarium tymi swoimi pionowymi źrenicami i sprawdzałby, kontrolowałby czy nie zjadłam za dużo, czy nie za często na telefonie, sssssącząc mi do ucha tekssst, że brakuje mi silnej woli…
Efa Piaskowa. Zabiła więcej ludzi niż wszystkie pozostałe gatunki razem wzięte. Ukąsi z ostrzeżeniem, gdy wypadam z schematu. “Co inni o tobie pomyślą? Lepiej się nie wychylaj”…Niesssstandardowy ruch – może ssskończyć się dla Ciebie tyradą sssyków o Twojej beznadziei.
Listę najbardziej popularnych gatunków węży zamyka Anakonda. Czy wiesz, że jest w stanie połknąć cielaka czy tapira? Anakonda połyka w całości. Jedzie po całości. “Cała jesssssteś porażką…po co się urodziłaś?….wssssstydź się”
Rozmowę z wężami mogli rozpocząć już Adam i Ewa. Czy to już nie wtedy gad próbował im wmówić – że nie są wartościowi, skoro nie są jak Bóg? Czy tam właśnie się nie zaczęła wewnętrzna historia o byciu niewystarczającym?
Wąż może pokąsać boleśnie, a jakże. Można nauczyć się z nim jednak tańczyć. Dowiedzieć się o co on dba, że tak do nas przemawia. Szepcząc różne słówka – zatrzymuje nas w działaniu albo popycha do doskonałej pracy. W ten sposób chroni nas przed jeszcze większym, potencjalnym doświadczeniem wstydu. Gdy wyjdzie na jaw – że naprawdę nie umiemy, nie potrafimy i zobaczymy to w spojrzeniu drugiego człowieka. Rozpad wewnętrzny na miejscu. W jednej chwili.
Od jakiegoś czasu uczę się zaklinać moje węże. Jest ich całkiem sporo, ale im bliżej je poznaję, tym chętniej słuchają mojego fletu i nie kąsają tak ostro. To ten moment kiedy poznaję ich intencję, motywy, historię skąd się wzieli. Zaprzyjaźniamy się. Gad trochę zmienia swoją rolę – broni zamiast atakować. Do pocałunku jeszcze chwila, ale pogłaskać bym już mogła;)…
Tekst inspirowany:
- webinarem o krytykach wewnętrznych Dobrze Tu Karolina Buszkiewicz (polecam!)
- doswiadczeniem rozmowy z moim własnym boa w towarzystwie zaklinaczy – praktyków IFS (wg kolejności alfabetycznej): Urszula Gontarz, Mateusz Łętowski, Justyna Owsińska (bardzo dziękuję!)
- wiadomościami o wężach – szeroko pojęty internet (mrożący krew w żyłach filmik na youtube o anakondzie pożerającej olbrzymie ssaki)
- Zdjęciem znalezionym w grupie FB Magnum Photos